Ξεκινώ τη φθινοπωρινή λαχτάρα της ανάγνωσης με βιβλία από τη στοίβα των αδιάβαστων, ελπίζοντας να τα τελειώσω προτού αγοράσω τα επόμενα. (αναληθές βεβαίως αφού πάντα τρέχω να πάρω νέες εκδόσεις).

    Τον Στεφανάκη τον παρακολουθώ με ενδιαφέρον από τα πρώτα του μυθιστορήματα, μερικά από τα οποία κοσμούν τα ράφια της βιβλιοθήκης με την καλή λογοτεχνία και άλλα είναι στο λάπτοπ μου, όπως αυτό εδώ, με υπομονή να περιμένει τη σειρά του. 

   Νομίζω ότι όσοι παθιάζονται με τη λογοτεχνία θα το έχουν ήδη διαβάσει εδώ και καιρό. Ο συγγραφέας σ΄αυτό το ιδιαίτερο βιβλίο του έχει πρωτίστως το ρόλο του απαιτητικού αναγνώστη, που επιθυμεί διαμέσου της λογοτεχνίας να ερευνήσει ενδελεχώς τις πτυχές της απόλαυσης του διαβάσματος και να ανακαλύψει τη σημασία του να εμπλουτίζεις τον πνευματικό σου κόσμο μέσω του καλού βιβλίου. Συχνά αναφέρεται στους κλασικούς και σε έργα που είχα κι εγώ διαβάσει στην εφηβεία και στα φοιτητικά μου χρόνια. 

         Είναι σαφές ότι τα μυθιστορήματα τείνουν να μας κάνουν τα δούμε τα πράγματα όπως δεν φαίνονται στην πραγματικότητα, να ψάξουμε μονοπάτια διαφορετικά από εκείνα που μας δείχνει η ίδια η ζωή και να κατανοήσουμε την αναγκαιότητα της γραπτής διήγησης. Να πιστέψουμε σε αυτό που μας προσφέρει η λογοτεχνία. 

  Είναι τυχεροί όσοι πράγματι χαίρονται διαβάζοντας, ενώ ταυτόχρονα η ψυχή τους διέρχεται από έναν κόσμο πέραν της πραγματικότητας, γίνονται κάποιοι άλλοι καθώς 

"η ανάγνωση συνιστά πράξη αυταπάρνησης".

Αποσπάσματα:

"Πλανώνται όσοι νομίζουν ότι η ανάγνωση είναι εύκολο πράγμα. Κι αν θέλει κανείς να ευεργετηθεί από τη λογοτεχνία, θα πρέπει κατά στιγμές να ξεχνά τον εαυτό του, γιατί είναι παρατηρημένο: αυτό που μας εμποδίζει να αντιληφθούμε σε βάθος τα νοήματα ενός κειμένου είναι το ότι μπαίνουμε στις σελίδες ενός βιβλίου με αδιανόητες απαιτήσεις. Προσδοκούμε κυρίως από το εκάστοτε ανάγνωσμα να επιβεβαιώσει όσα είμαστε, όσα πιστεύουμε, όσα έχουμε ζήσει".

"Η ανάγνωση, ακόμη κι αν δεχτούμε ότι πρόκειται για απόλαυση, είναι μια κοπιώδης διαδικασία και δεν αξίζει να χάνει κάποιος το χρόνο του διαβάζοντας ανούσια βιβλία".

"Αποτελεί οικτρή πλάνη να πιστεύουμε πως το βιβλίο έχει το περιεχόμενο που θέλησε να του δώσει ο συγγραφέας του. Στην πραγματικότητα έχει το περιεχόμενο εκείνο που του δίνει ο εκάστοτε αναγνώστης".

"Είναι αποδεδειγμένο πια πως τη μεγαλύτερη ζημιά στη λογοτεχνία δεν την έχουν κάνει οι κακοί συγγραφείς, αλλά οι κακοί αναγνώστες - όλοι αυτοί που διαβάζουν τα βιβλία με βάση τις προκαταλήψεις τους και στην ουσία τα έχουν ήδη κρίνει πριν καν τα διαβάσουν".

"Κάθε τόσο μνημονεύω τους ήρωες των βιβλίων λες και πρόκειται για υπαρκτά πρόσωπα. Τους ανακατεύω στις συζητήσεις μου, τους υπερασπίζομαι ή τους απορρίπτω, ανοίγω διάλογο μαζί τους κι είναι φορές που νομίζω πως θα πέσω πάνω τους στην επόμενη γωνία". 

"Η μυθοπλασία γίνεται ένας καθρέφτης για να βλέπουμε τον εαυτό μας όπως ακριβώς είναι".

"Τα ευπώλητα αναγνώσματα του καιρού μας χαρακτηρίζονται συχνά από χοντροκοπιά και μετριότητα. Λησμονούμε, φαίνεται, πως οι καλοί συγγραφείς είναι σαν τους ευγενικούς επισκέπτες. Διακριτικοί, συνεσταλμένοι, αναποφάσιστοι, υπαινικτικοί, ψιθυρίζουν τις μεγάλες αλήθειες τους. Εμείς όμως προτιμούμε τα εκκωφαντικά αναγνώσματα με τις ιδεολογικές κορόνες".

Κ.Μ