Για την καμπύλη των 10. 000 χιλιομέτρων ως το Σαν Φρανσίσκο, επιλέγω με τα ακουστικά μου στ' αυτιά για την αγαπημένη μουσική, να διαβάζω για δεύτερη φορά, μικρά βιβλία από τους πιο καλούς μου συγγραφείς, ώστε να νιώθω ότι ανακαλύπτω εκ νέου κάποια μυστικά θαμμένα στη μνήμη και να βρίσκω μια παράξενη χαρά για το ωραίο που είχε γίνει κάπως ξεχασμένο.
Αποσπάσματα:
"Φίλοι" του Βαγγέλη Ραπτόπουλου:
"Μέσα στις επόμενες μέρες θα έφτανα στο σημείο να αναρωτηθώ κατά πόσο επρόκειτο για μια γιγαντιαίας κλίμακας συνωμοσία. Δεν πιστεύω στις θεωρίες συνωμοσίας. Όπως λέει και ο Έκο στο Εκκρεμές του Φουκώ, οι οπαδοί τους είναι θρησκευόμενα άτομα που για κάποιο λόγο έπαψαν να πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού. Το θεμελιώδες ερώτημά τους όμως παραμένει ίδιο: ποιος τα κάνει όλα αυτά; Αφού πίσω από τις εξελίξεις δεν κρύβεται ο Θεός, τότε θα πρέπει να είναι οι Εβραίοι ή η Λέσχη Μπίλντενμπεργκ ή οι Εξωγήινοι. Όσο για τον ορισμό του θρησκευόμενου ατόμου, είναι απλός. Εκείνος που συγχέει, που εκλαμβάνει τη μεταφορά ως κυριολεξία. Εκείνος που δεν αντιλαμβάνεται ότι ο Αδάμ και η Εύα είναι μια αλληγορία, αλλά θεωρεί την ιστορία τους αληθινή και τους ίδιους πραγματικά πρόσωπα. Εκείνος που αντί να αντιμετωπίσει το θρύλο ότι η CIA κατευθύνει παρασκηνιακά τα πάντα και κατ' ουσίαν κυβερνά παγκοσμίως ως μια μυθοποίηση της ισχύος της, τον παίρνει κατά γράμμα ως μια ρεαλιστική άποψη των πραγμάτων".
"Γάτα με πέταλα" της Ευγενίας Φακίνου:
"Όλοι οι πανάρχαιοι φόβοι τον είχαν κατακλύσει. Η κοινωνική κατακραυγή. Το στίγμα στη ζωή της κόρης του και του παιδιού της. Γιατί ποιος νοικοκύρης συγχωριανός, έστω και φτωχός, θα την έπαιρνε πια... Και ποιος ξένος δε θα επληροφορείτο απ' τους καλοθελητές τα συμβάντα. Πάει... Πως θα έμενε αστεφάνωτη ήταν σίγουρο. Ήταν άτυχο κι αυτό του το παιδί. Το πρώτο, το αγόρι του, γεννήθηκε ανάπηρο και σημαδεμένο, και το δεύτερο, το κορίτσι του, το καμάρι του, η ελπίδα του, θα πήγαινε χαμένο.
... Δύσκολα θα βρει κάποιον που θα θελήσει να την πάρει έτσι, ατιμασμένη".
"Το σοκάκι" του Αλέξανδρου Κοτζιά:
"Εσύ και οι έμμονες ιδέες σου, κύριε Ζαλαγκάρα! Μήτε που με βλέπεις μήτε ακούς. Μόνο σεξουαλικώς με υπολογίζεις, και αυτό δε σου το επιτρέπω, με δυσαρεστεί", ανάβρυσε πάλι τραγουδιστά, μαζί κι ένας στεναγμός: "Ίσως τη βραδιά στο Θησείο δε σου τα εξήγησα σωστά... Με συγχωρείς. Τίποτε από τα δικά μου δεν κατάλαβες!"
Τα κορίτσια της ηλικίας της έχουνε τα φλερτ, συγκρίνουν, εκπαιδεύονται, διαλέγουν... Φυλακισμένη τρία χρόνια εσωτερική στις Καλόγριες, το σκέφτεσαι; Και μετά ο σαδιστής... φυλακισμένη στο μπουντρούμι, στο ελεεινό σοκάκι, ως και το τηλέφωνο ο γύφτος... Πέταξε όμως το πουλί, κύριε Ζαλαγκάρα, έχει μεθύσει, αληθινά είναι μπεκρού, χα, χα!"
Κ.Μ