Ηράκλειο Κρήτης 1950,
η απαγωγή της Τασούλας,
ένας έρωτας, μια βεντέτα,
μια δίκη, ένας κρυφός γάμος,
μια δίκη, ένας κρυφός γάμος,
εν ολίγοις μια ζωή αλλιώτικη.
Και μια γραφή συναρπαστική.
Η Ελένη Αλταμούρα, η πρώτη Ελληνίδα ζωγράφος, ντύθηκε άντρας για να πάρει πτυχίο,
έζησε το πάθος, το όνειρο,
τόλμησε, αλλά οι τραγωδίες
δεν την ξέχασαν.
Έχασε δυο παιδιά σε νεαρή ηλικία, οδηγήθηκε στην τρέλα και πέθανε μόνη κι άγνωστη.
Ο νόστος, η επιστροφή στη γενέτειρα Κρήτη, αυτός είναι ο ήρωας του βιβλίου.
Ο Ισμαήλ γεννήθηκε ως Εμμανουήλ Παπαδάκης, στην Τουρκοκρατούμενη Κρήτη, μεταφέρθηκε ως αιχμάλωτος στην Αίγυπτο όπου και εξισλαμίστηκε. Ως
επικεφαλής του στρατού στάλθηκε στην Κρήτη προς κατάπνιξη της Κρητικής επανάστασης.
Μετά το τελευταίο βιβλίο της Ρέας Γαλανάκη, με τον παράξενο βίο του Χαλεπά να περνά ανάμεσα στην τρέλλα και στην ιδιοφυία, (Δυο γυναίκες, δυο θεές), μπήκα στο μονοπάτι της επανάληψης, της δεύτερης ανάγνωσης, για να νιώσω την ίδια αγαλλίαση όπως όταν βάζεις ν' ακούσεις ένα αγαπημένο τραγούδι του οποίου γνωρίζεις μεν τους στίχους, αλλά σου αρέσει να το ξανακούς.
Ξαναδιάβασα τις τρεις βιογραφίες με τον ίδιο ενθουσιασμό της πρώτης φοράς, αφού ενώ ξέρεις την ιστορία, απολαμβάνεις και πάλι την ανάγνωση, σαν να γυρίζεις ξανά σ' έναν τόπο γνώριμο κι αγαπημένο. Μεγαλόψυχη προσφορά τα βιβλία αυτά της Γαλανάκη, διδάσκουν, γεμίζουν από την τελειότητα της γλώσσας μας, σου μιλάνε για αναπότρεπτα γεγονότα μιας ζωής, γίνεσαι μάρτυρας πίσω από την κουρτίνα, βλέπεις πόσο άλλαξαν τα πράγματα, νιώθεις το θρόισμα της αιωνιότητας.
Ανεξήγητο, αλλά νόμιζα ότι συναντούσα μια παλιά φίλη, την Τασούλα, στα "Βαθιά αμίλητα νερά", ξαναφώναξα στην Ελένη, την πρώτη γυναίκα που σπούδασε ζωγράφος, παριστάνοντας τον άντρα, να μην κάψει τους πίνακές της, "Ελένη ή ο Κανένας" και έζησα την απίστευτα μεγάλη περιπέτεια του Εμμανουήλ στο "Βίο του Ισμαήλ Φερίκ Πασά".
'Ακουσα τους λυγμούς και των τριών ηρώων.
Τι όνειρα, τι ζωές, τι κλάματα Θεέ μου! Πόσο πάθος, πόση νοσταλγία, πόσος αισθησιασμός! Και τι απομένει πέρα από τα δάκρυα;
Κ.Μ