ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΠΕΜΠΤΗ
ΤΟ ΟΙΚΟΠΕΔΟ
“Θα την πάρω την κόρη σας, μόνο αν μου γράψετε το οικόπεδο”. Ο Πάρης ανήκε στη γενιά εκείνη που δεν μπόρεσε να συνθλίψει τους κανόνες του “έτσι πρέπει” και όπως τους είχε παραλάβει από τους γονείς, στο ίδιο καλούπι τους τόρνευε. “Εσύ αγόρι μου, θα βρεις μεγάλη προίκα, είσαι άξιος!..” Γι’ αυτό και πλεύρισε την Κλεονίκη ο Πάρης. Για το οικόπεδο. Παραθαλάσσιο, εντός σχεδίου πόλεως και με τέτοιο συντελεστή δόμησης, που σήκωνε ξενοδοχείο, θα αποτελούσε το προσάναμμα της περιουσίας του.
Έγιναν όλα όπως έπρεπε. Τα τραπεζώματα ηχοβολούσαν ακόμα μετά το προξενιό, όταν έπεσε η παραζάλη. Εκεί που έσκαβαν για τα θεμέλια, το οικόπεδο ξαφνικά έπαιζε τη δική του άρια, μια δυνατή μονωδία, που θα έβαζε σε δοκιμασία το συμπεθεριό. Τάφος!.. Αρχαίος τάφος, γεμάτος από σπάνια κτερίσματα και ακέραια αγγεία. Ασύλητος και σε άριστη κατάσταση. Ο Πάρης ανέλαβε να ειδοποιήσει την αρχαιολογική υπηρεσία. “Αύριο πρωί πρωί θα έρθω σε επαφή με το τμήμα αρχαιοτήτων”. Μέχρι να ξημερώσει όμως εκείνο το αύριο, τα χρυσά αντικείμενα και όλα τα ανεκτίμητα ευρήματα του λαξευτού τάφου, εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Η Κλεονίκη είχε σηκωθεί αξημέρωτα σχεδόν από την αγωνία της. Κατέβηκε στα χώματα και με το λιγοστό ακόμα φως της μέρας, ανατρίχιασε με το θέαμα. Είχαν κλαπεί τα πάντα!.. Όταν η αρχαιολογική εταιρία αποφάνθηκε ότι τα έργα για την οικοδομή θα σταματούσαν και η υποχρεωτική απαλλοτρίωση θα άφηνε ελάχιστα χρήματα για αποζημίωση, ο Πάρης έσπευσε να διαλύσει τον αρραβώνα.
“Δεν τη θέλω. Μου βρωμάει η ανάσα της”, δήλωσε σε όλους και εξαφανίστηκε. Αλλά οι δίκες που ακολούθησαν για επανεκτίμηση της απαλλοτριούμενης γης, επέφεραν στην Κλεονίκη ένα τεράστιο ποσόν, πολλαπλάσιο της αξίας του οικοπέδου. Και ο Πάρης έδωσε εκ νέου υπόσχεση γάμου.
Ξανά τραπεζώματα… Η άδικη συμπεριφορά του έγινε παρανάλωμα του χρήματος και του στεφανώματος. Φαίνεται όμως ότι η συγκόλληση ενός δεσμού, δεν αντέχει και πολύ στο ζόρισμα. Γι’ αυτό δεν κάνει να την παίρνεις στα σοβαρά. Όταν έμαθαν για τα λεφτά, τα αδέρφια της Κλεονίκης, τα λιμπίστηκαν και πήγαν να κρεπάρουν από το κακό τους. “Έτυχε να ήταν στο δικό της οικόπεδο οι θησαυροί, αν τους βρίσκαμε εμείς, δε θα της δίναμε το μερίδιό της;” Έτσι μοιράστηκε η αποζημίωση σε έξι κομμάτια. Γιατί εύκολα βρίσκονται πολλοί να στέργουν τη γλύκα των λεφτών.
Ο Πάρης ξανά να θέλει να λακίσει. Αυτή τη φορά, κατέβηκε πιο χαμηλά. “Η κοιλιά της είναι χοντρή, δεν κόβει μέση, πώς θα γίνει άμα γεννήσει;” Η Κλεονίκη πάλι να σαρακιάζει που την αρνήθηκε ο καλός της. Η ταπείνωση είχε να κάνει με την εγκατάλειψη, όχι με την εξαγορά…
Ο πατέρας πρότεινε να πάρει η Κλεονίκη το ήμισυ της αποζημίωσης, ώστε να πάψει να τρίζει η άμαξα του γαμπρού. Έτσι και έγινε. Τον έφεραν πίσω, τάζοντάς του τη μερίδα του λέοντος. Έλα όμως που η μανιβέλα της μοίρας στρέφεται αυθαίρετα και έξω από τις βουλές των ανθρώπων!.. Δεν πρόλαβε ποτέ να δοθεί η αποζημίωση... Όταν οι Τούρκοι πήραν τα εδάφη μας, τις μαρμαροκολώνες και τα ωδεία μας, τσουβάλιασαν και το οικόπεδο της Κλεονίκης.
Και το σαΐνι ο Πάρης, απλά κατέβηκε ακόμα πιο κάτω. “Τα πόδια της είναι στραβά και περπατεί σαν να της σώνει η ισορροπία… Όταν με το καλό πάμε πίσω και πάρουμε το οικόπεδο, τότε αλλάζουμε το χαβά”.
Εκείνη την Πέμπτη είχε τα γενέθλιά της... Η Κλεονίκη άνοιξε το κουτάκι με τα χρυσά σκουλαρίκια και τα φόρεσε καμαρώνοντας τη λάμψη τους πάνω στη ρυτιδιασμένη πια μορφή της. Κανείς δε γνώριζε την ύπαρξή τους. Τα είχε βρει εκείνο το χάραμα από τον συλημένο τάφο. Στο σκοτάδι δεν τα είχαν εντοπίσει τότε οι αρχαιοκάπηλοι, που δεν ήταν άλλοι, παρά δυο φίλοι του Πάρη, που τους είχε στείλει ο ίδιος.
Γυρνούσε το κεφάλι της δεξιά κι αριστερά, και φανταζόταν τι όμορφη που θα ήταν μέσα στο νυφικό της με τα αρχαία σκουλαρίκια!.. Τα κράταγε για το γάμο της, που δεν έγινε ποτέ… Τώρα όμως είναι εξηνταπέντε χρονών. Γιατί να μην τα φοράει κάθε μέρα; Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί την πραγματική τους αξία; Για ψεύτικα θα τα έπαιρναν. Τρεις φορές την είχε αρνηθεί εκείνος σπέρνοντας στην αθώα της ψυχή την απειλή να μείνει γεροντοκόρη.
Χρυσές κρεμαστές μέλισσες στ’ αυτιά της σαν βασίλισσα!.. Όλοι όσοι θα τα βλέπουν θα μένουν έκπληκτοι με την καθαρότητα που εκπέμπει το ατόφιο χρυσάφι τους, παρά τους τόνους πίκρας με την οποία έχει ποτιστεί…
Κατερίνα Μαυρομμάτη. 27. 11. 2014