Iστορίες ζωής, κομμάτια από μια ζωή, εμπειρίες και αναμνήσεις από την ανάποδη της ζωής. Βιογραφία και μυθοπλασία μπερδεύονται. Ή όχι; Ποια βιώματα φωτίζονται έντονα και ποιες μύχιες σκέψεις αποκαλύπτονται καθώς ξεδιπλώνεται η ζωή της συγγραφέως; Καθώς ξεδιπλώνεται αντίστροφα αφού η αυτοβιογραφία και ο χρόνος δεν πάνε δίπλα δίπλα.
Προχωρώντας την ιστορία ανάποδα, η Αμάντα Μιχαλοπούλου στο "Μπαρόκ", φτάνει στη γέννησή της μέσα από ενδιαφέροντα δείγματα γραφής, επιστολές και διηγήσεις, με λεπτομέρειες που μπορεί να σημαίνουν πολλά.
Ο εαυτός της άλλοτε μας αποκαλύπτεται ωραίος και ακέραιος και άλλοτε μοιάζει να πλέει μέσα σε δυσβάσταχτα κύματα, συνεχίζοντας πάντα να θέλει να τα καταφέρει. Διαπερνώντας μέσα από εναλλασσόμενες εικόνες, μια έτσι μια αλλιώς, χωρίς γεωμετρία, σαν το ακανόνιστο μαργαριτάρι, το "μπαρόκ" χαρακτηρίζεται από τις έντονες αντιθέσεις, από την πλημμύρα συναισθημάτων, την υπερβολή στην λεπτομέρεια αναδεικνύοντας την ασημαντότητα σε σπουδαιότητα.
Ένα βιβλίο που διαβάζοντάς το, λες ναι στη ζωή όπως κι αν έρθει. Μπαρόκ είναι η επιλογή να ζεις αληθινά, να πάρεις απόφαση να ζεις ακόμα και με σπαραγμό αν εκεί οδηγηθείς.
Οι αναμνήσεις παρουσιάζουν ενδιαφέρον καθώς εστιάζουν στο ασυνήθιστο. Ένας ξένος που την "παρατηρεί όχι με βλέμμα άντρα που θαυμάζει ή χαζεύει, αλλά ανθρώπου που δουλεύει". Συγγραφέας συμπεραίνει εκείνη και τον αφήνει να κάνει τη δουλειά του. (Δίδυμοι). Η ανάμνηση ενός ταξιδιού που καταλήγει για λίγο σ' ένα μοτέλ στον ιταλικό αυτοκινητόδρομο, όπου η συγγραφέας προσπαθεί να θυμηθεί το όνομα της ιδιοκτήτριας "πώς την έλεγαν; Ορτάνς, Βιολέτ; κάποιο όνομα λουλουδιού πάντως" (Anima). Έτσι, οι διάφορες λεπτομέρειες, πινελιές μικρές σ' έναν τεράστιο πίνακα, κάνουν το κείμενο να γίνεται άκρως ενδιαφέρον και η εξιστόρηση να φτάνει στον πυρήνα της ουσίας, της αυτούσιας αποκάλυψης.
Και η ανίχνευση του εαυτού συνεχίζεται με πολλές στιγμές ώσπου να καταλήξει στην μήτρα, στην μητρική φωλιά προτού να δει το φως του κόσμου. Όπως διπλώθηκε σε πολλές πτυχές μια ζωή, πενήντα τότες πτυχές, έτσι σιγά σιγά ξεδιπλώνεται, ελεύθερα, χωρίς φόβο και πάθος. Και με το ξεδίπλωμα αυτό, ο αναγνώστης σαν να θέλει κι αυτός να συμπαρασταθεί στον εαυτό του, να τον συντρέξει, να εξηγήσει κάθε του δράση και κάθε του αντίδραση.
Κ.Μ