Aν θέλετε να περάσετε μια μέρα με τις ιστορίες της κυρίας Φι, τις παράξενες ιστορίες της κυρίας Φωτεινής Τσαλίκογλου, την οποία διαβάζω από την "Κόρη της Ανθής Αλκαίου",  θα έχετε μια ευχάριστη συντροφιά με ωραίες λογοτεχνικές εκπλήξεις από ένα εμβληματικό βιβλίο.  "Γιατί η ζωή έτσι όπως είναι, δεν μας είναι αρκετή".

Η αγαπημένη μου φίλη Μαρία, φανατική αναγνώστρια ξέρει πόσο λατρεύω τις σύντομες ιστορίες και μου έκανε δώρο αυτό το βιβλίο (μαζί με άλλα όπως πάντα). Ένιωσα σαν παιδάκι στο πανηγύρι. Το διάβασα αμέσως, με την παρουσία της κυρίας Φι μέσα στο σπίτι μου, να την συναντώ εδώ και τώρα, στο πιο μακρινό παρελθόν, στο αύριο, να μου αφηγείται τα θέματα με μια χροιά παραίσθησης και η κάθε ιστορία από ρηχή να βαθαίνει συνεχώς και να χάνεται στην ψυχοσύνθεση του ήρωα.

Αποσπάσματα:

"Οι ψυχολόγοι δεν είναι πάντα για καλό. Μην παίρνετε κατά γράμμα τα λόγια τους. Πολλές φορές αγνοούν τα απλά παιγνίδια των μικρών και μεγάλων παιδιών. Έχουν την τάση να τα παίρνουν όλα στα σοβαρά και μέσα από διαγνώσεις να κατασκευάζουν πραγματικότητες που δεν υπάρχουν παρά μόνο εκείνη τη στιγμή που τις επικαλούνται - ίσως μάλιστα ούτε τότε. Ξέρετε, η πραγματικότητα είναι κάτι το τόσο εύθραυστο και διάφανο. Σαν παιδικό παιγνίδι. Λυπάμαι που εσείς γίνατε νοσηλεύτρια και ο γιος σας τρόφιμος ιδρύματος, είπε η κυρία Φι και το εννοούσε".

"Η κυρία Φι  θα ήθελε να γνωρίσει από κοντά αυτόν τον άνθρωπο. Δεν ξέρει για ποιο λόγο ακριβώς, αλλά θα ήθελε πολύ να συναντήσει τον Σεραφετίν Γκιουζέλ. Να του σφίξει το χέρι, να του πει πόσο τον θαυμάζει. Να του ομολογήσει ότι τρέφει απέραντη εκτίμηση στους γιους που κάνουν οτιδήποτε τους περνάει από το χέρι για να διατηρήσουν ζωντανή τη νεκρή μάνα τους. Αν ήταν πιστή ένας τέτοιος γιος θα γινόταν ο θεός της. 

Φταίει ίσως και το όνομά του. Γκιουζέλ. Θυμάται τη γιαγιά της από τα μέρη εκείνα, "γκιουζέλ", της έλεγε, "ομορφιά μου", και τη γέμιζε φιλιά.

Έχουν κυλήσει αμέτρητα χρόνια από τότε".

Κ.Μ