Πάμπλο Νερούδα ΕΚΑΤΟ ΕΡΩΤΙΚΑ ΣΟΝΕΤΑ
Καταρχήν με εξέπληξε αυτή η βιβλιοδετημένη έκδοση, καιρό είχα να αγοράσω βιβλίο με τέτοιο εξώφυλλο. Οι εκδόσεις "γνώση" έκαναν μια υπέροχη δουλειά, μια δίγλωσση έκδοση, σε μετάφραση και πρόλογο του Ηλία Ματθαίου.
Με συγκίνησε πολύ ο πρόλογος και η αναφορά στην εξύμνηση του έρωτα του Νερούδα για την Ματίλντε, τη γυναίκα με την οποία έζησε τα περισσότερα χρονια της ερωτικής του ζωής.
"Είχες την εντύπωση πως ο κόσμος ολόκληρος έτρεμε απ' την πολλή αγάπη, που ήταν σπαρμένη στον κήπο του σπιτιού".
Η συλλογή αυτή αποτελεί δείγμα της μεγάλης ποιητικής τέχνης του Νερούδα (βραβείο Νόμπελ 1971), του θερμού εραστή, και στη ζωή και στην ποίηση.
Η αφιέρωση είναι στην Ματίλντε Ουρουτία, και η συλλογή χωρίζεται σε τέσσερα μέρη:
ΠΡΩΙ (1 - 32), ΜΕΣΗΜΕΡΙ (33 - 53), ΑΠΟΓΕΥΜΑ (54 - 78) και ΝΥΧΤΑ (79 - 100).
Αποσπάσματα:
"Αγάπη, πόσος δρόμος μέχρι να φτάσω στο φιλί,
τι ταξιδεύτρα μοναξιά μέχρι τη συντροφιά σου!"
"Πόσες σ' έχω αγαπήσει φορές χωρίς καν να σε δω κι ίσως
δίχως να σε θυμάμαι.
δίχως νύξη καμιά της ματιάς σου, χωρίς να σε βλέπω,
κενταύρα,
σε τόπους αντίξοους, σε καυτερά μεσημέρια:
ήταν τ' άρωμα μόνο απ' το στάρι που τόσο αγαπάω".
"Με δάφνες του Νοτιά και ρίγανη του Λότα
μικρή βασίλισσα σε στέφω των κοκάλων μου.
δεν μπορεί να σου λείπει αυτό το στέμμα
που η γη το φτιάχνει με βάλσαμο και φύλλα".
"Ήταν το φως βρεγμένο, πράσινη η σιγαλιά,
έτρεμε σαν την πεταλούδα ο μήνας Ιούνης,
και στο νότιο βασίλειο, από πέτρες και θάλασσα,
το μεσημέρι διάσκισες, Ματίλντε".
"Κι είν', αγάπη, αυτός ο ίσκιος που η ζωή μού' χει δώσει:
ένα ρούχο αδειανό που πίσω μου κουτσαίνει
σα σκιάχτρο με χαμόγελο όλο αίμα".
"Αγάπη μου, αν πεθάνω κι εσύ ζήσεις,
μη δώσουμε άλλο έδαφος στον πόνο:
αγάπη μου, αν πεθάνεις κι εγώ ζήσω,
δεν έχει τόπο σαν κι αυτόν που ζούμε".
Κ.Μ