Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2019

Ποια αλήθεια κρύβεται πίσω από φοβερά μυστικά; Και μέσα από την ιστορία του, ο γνωστός Τούρκος συγγραφέας, ποια πολιτικά ζητήματα θέλει να μας αναφέρει εν είδει καταγγελίας;

Ο Αχμέτ Ουμίτ μας μπάζει όχι μόνο στην αστυνομική ατμόσφαιρα του μυστηρίου, αλλά και στην άλλη ατμόσφαιρα της πόλης και της νοοτροπίας της ιστορικής συνοικίας του Πέρα. Αστυνομική λογοτεχνία με έντονο συναισθηματισμό και πολλά κοινωνικοπολιτικά μηνύματα. 

Η δολοφονία απέχει από τον συνήθη θάνατο. Παίρνει άλλη διάσταση για το τέλος ενός ανθρώπου. Και δη ενός ωραίου νέου άντρα που βρίσκεται δολοφονημένος στην καρδιά της Κωνσταντινούπολης, στο περίφημο Πέρα.

Το μυστήριο καλείται να διελευκανθεί το βράδυ της Πρωτοχρονιάς, αλλά θα ακολουθήσουν κι άλλοι φόνοι και το κουβάρι των εγκλημάτων θα μπερδευτεί κάμποσο ανάμεσα σε έρωτες, που μας παίρνουν πίσω στα γεγονότα του 1955 με  τουςΈλληνες της Πόλης να περνούν δύσκολα και απάνθρωπα.

Η συναρπαστική πλοκή μέσα στην ανατολίτικη ατμόσφαιρα καθηλώνει και όσοι έχουμε πάει στο Πέρα, διαβάζοντάς το ανακαλύπτουμε οικείες εικόνες, ονόματα ελληνικά εδώ κι εκεί, καθώς οι περίτεχνες περιγραφές μας μεταφέρουν στην πλατεία Ταξίμ και κάποιες αναμνήσεις μας αμέσως εμφανίζονται και σμίγουν με τις λέξεις του συγγραφέα. 

Λογοτεχνία με χρώμα αστυνομικό, ιστορικό, πολιτικό, κοινωνικό.  Οι κώδικες ζωής έχουν σημαντικό ρόλο στα πίσω σοκάκια του Πέρα, στην πιο όμορφη γειτονιά της Πόλης.

Αποσπάσματα:

"Το συμβάν έγινε κατά το πρωί, πώς το' μαθες;"
Τίναξε πίσω το κεφάλι σαν να προσβλήθηκε.
"Τι λέτε τώρα, κύριε αστυνόμε μου; Αυτή εδώ είναι η γειτονιά μας. Γάτα να ψοφήσει, τζάμι να σπάσει, αμέσως το μαθαίνουμε".

"Μα ποιος είναι αυτός;" Κι ο Αλή είχε παρατηρήσει τον τολμηρό συγγραφέα.
"Πώς τον λένε να δεις..." έκανε η Ζεϊνέπ. "Το ξέρω το όνομά του. Είναι συγγραφέας. Γράφει αστυνομικά. Έχει ένα βιβλίο με τον τίτλο Η ραψωδία του Πέρα. Περίεργο μυθιστόρημα. Αμφιταλαντεύομαι να πω ότι ήταν καλό ή το αντίθετο. Δήθεν μιμήθηκε την Αγκάθα Κρίστι. Όμως δεν είναι σαν τα συνηθισμένα αστυνομικά. Έκρυψε πολύ καλά τον δολοφόνο, αλλά μου φάνηκε πως θεωρούσε ηλίθιο τον αναγνώστη. Όμως ας μην τον αδικήσουμε. Έγραψε ωραία την ιστορία του Πέρα". 

Κ.Μ