Διάβασα τον "Λιμό" του Πάνου Αμυρά και μόλις κυκλοφόρησε το επόμενο βιβλίο του "Τα λύτρα", δεν άντεξα να μην το ρουφήξω κι αυτό, ανακαλύπτοντας μέσα από τους ίδιους ήρωες με εκείνους του "Λιμού", μια καινούρια ενδιαφέρουσα περιπέτεια.
Στον "Λιμό" η ιστορία ξεκινά από μια πολύ παράξενη σκηνή όπου ένας Γερμανός λοχαγός πέφτει ξαφνικά από τον δεύτερο όροφο του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετανία. Ο Γερμανός φαίνεται να έριχνε κάτω στο πεζοδρόμιο κομμάτια ψωμιού κοιτώντας τα νηστικά παιδιά που ορμούσαν να μαζέψουν τα ψίχουλα για να τα φάνε. Βρισκόμαστε στο χειμώνα του 41, την πιο άσκημη εποχή για την Ελληνική πρωτεύουσα, καθώς ο κόσμος λιμοκτονούσε και η ζωή έβαινε προς τις πιο άθλιες και εφιαλτικές περιόδους της.
Ο Γερμανός πέφτοντας θα τσακίσει δυο ελληνόπουλα, παιδιά που μάζευαν τα ψίχουλα από κάτω. Το θέμα είναι πως η πτώση του Γερμανού από την Μεγάλη Βρετανία δεν ήταν ατύχημα, αλλά δολοφονία. Αυτή η μυστηριώδης υπόθεση θα απασχολήσει τον υπαστυνόμο Νίκο Αγραφιώτη του οποίου οι προσπάθειες για την τελική διελεύκανση της δολοφονίας, θα τον οδηγήσουν μέσα σε δρόμους που ακολουθούσαν άνθρωποι της διαφθοράς και της παρανομίας, και παράλληλα θα μας οδηγήσει κι εμάς τους αναγνώστες μέσα στις εικόνες εξαθλίωσης της Αθήνας, τότε που η ανθρώπινη ζωή έχανε την υπόσταση της και η αξία της έπεφτε στο μηδέν, καθώς ο κόσμος πιανόταν στα μαύρα δίχτυα του φονικού λιμού.
Οι ιστορικές αναφορές σε συνδυασμό με το αστυνομικό μυστήριο κάνει το μυθιστόρημα αυτό ένα συναρπαστικό κείμενο με σκηνές που αλληλοσπαράζονται και διεκδικούν την πραγματικότητα από τη μια και το αναληθές από την άλλη.
Γιατί εκεί όπου αναμιγνύεται η Ιστορία με τη μυθοπλασία, εκεί όπου σμίγει η αλήθεια μιας εποχής με τη φαντασία του συγγραφέα, φτιάχνεται το δίχως άλλο κάτι πολύ καλό!
Κ.Μ