"Becoming Myself" είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου του πασίγνωστου ψυχοθεραπευτή Ίρβιν Γιάλομ, ένα καθαρόαιμο αυτοβιογραφικό βιβλίο εντελώς εμπνευσμένο από τον εαυτό του, τη ζωή του, τη δουλειά του.
Βέβαια αναρωτιέμαι γιατί να έχει ενδιαφέρον μια κανονική ζωή, χαρούμενη, έξω από τραγωδίες, τόσο που να μπορεί να γραφτεί σε βιβλίο, αφού συνήθως οι ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν έχουν καμιά ιστορία να διηγηθούν για τη ζωή τους.
Ίσως με τις αναμνήσεις από τις προσωπικές οικογενειακές και επαγγελματικές σχέσεις του, ο συγγραφέας με την τεράστια εμπειρία του φαίνεται να οδηγεί κατά κάποιον τρόπο τον αναγνώστη να εισχωρήσει μέσα σ' ένα κάπως ιδανικό ξόδεμα ζωής και να μπει στη διαδικασία να επανεξετάσει τον εαυτό του.
Το τελευταίο βιβλίο του Γιάλομ αποτελεί έναν αντικατοπτρισμό της ζωής ενός ψυχιάτρου, μάγου της ψυχανάλυσης, ο οποίος για πάνω από πενήντα χρόνια βοηθά τους ασθενείς του με επιτυχία, και που πια "ξαπλώνει" ο ίδιος στο ψυχαναλυτικό κρεβάτι, για να θυμηθεί και για να εκφράσει τις δικές του ιδέες πάνω σε θέματα της οικογένειας και της θρησκείας. Θεραπεύοντας τον ίδιο του τον εαυτό, μας δίνει άπειρες πτυχές της επαγγελματικής του πορείας, από το Χάρβαντ απ' όπου ξεκίνησε την Ιατρική μέχρι το Στάνφορντ όπου δίδαξε ως καθηγητής Ψυχιατρικής.
Μελετητής φιλοσοφίας και λογοτεχνίας, ο Γιάλομ νιώθει πως ενώ ο κύκλος της ζωής του κλείνει σιγά σιγά, εκείνος "παραμένει πρωτάρης στα ογδοπέντε, δεν έχει αποδεχτεί ότι είναι γέρος", αιώνιος εραστής της ποδηλασίας, σύζυγος και πατέρας τεσσάρων παιδιών, νιώθει ότι έκανε αυτό που ήθελε στη ζωή του, έζησε στο μέγιστο μέσα σε πνευματικό πλούτο. Ωστόσο ομολογεί ότι τα παιδικά του χρόνια ήταν άσχημα, μεγαλώνοντας σε μια φτωχογειτονιά μεταναστών, ομολογεί επίσης ότι η σχέση του με την μητέρα του δεν ήταν καλή, κάτι που ακούω από πολλούς οι οποίοι οδηγήθηκαν σ' αυτό το επάγγελμα. Πάντα ένιωθε μια απομόνωση και μια μοναξιά...
"Αντιλαμβάνομαι όμως συγχρόνως ότι υπάρχουν μερικά ανυπόταχτα συναισθήματα από τα πρώιμα χρόνια της ζωής μου, τα οποία συνεχίζουν να προκαλούν αναταράξεις και απειλούν να αναδυθούν στην επιφάνεια, αν κόψω ταχύτητα".
Ο συγγραφέας μνημονεύει το παρελθόν του από το Σαν Φρανσίσκο όπου ζει και γράφει καθημερινά, κι όπου ακόμα δέχεται ασθενείς.
"Το γεγονός ότι η ζωή έχει ημερομηνία λήξης είναι ένα πρόβλημα για όλους και για μένα τώρα που είμαι πια πολύ μεγάλος, 87 ετών. Το αντιμετωπίζω ζώντας μια πλήρη ζωή και μεριμνώ ώστε να μην αφήνω αβίωτη ζωή μέσα μου. Ήμουν όμως πολύ τυχερός να έχω πάντα δίπλα μου την οικογένειά μου και τη σύζυγό μου, με την οποία είμαι παντρεμένος πάνω από 65 χρόνια", δήλωσε σε συνέντευξή του στην Καθημερινή.
Στο βιβλίο "Αυτό ήταν η ζωή; Τότε άλλη μια φορά!", υπάρχουν αναφορές στην Ελλάδα, καθώς ο Γιάλομ δηλώνει θαυμαστής των Ελλήνων έχοντας επισκεφτεί αρκετές φορές τη χώρα. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι οι Έλληνες έχουμε επηρεαστεί από τον Γιάλομ στο βλέμμα που πια ρίχνουμε πάνω στην ψυχανάλυση. Με τα απομνημονεύματά του ίσως θα παρακινηθούν πολλοί ακόμα για να αρχίσουν συνεδρίες, κάτι που ευτυχώς πια δηλώνεται ευθαρσώς και με άνεση από όλους όσοι κάνουν ψυχανάλυση.
Κ.Μ