Τετάρτη 14 Φεβρουαρίου 2018

                                         "Τη φύση δεν τη χορταίνουμε ποτέ μας".

Είναι ουτοπικό το όνειρο του Θορώ να γυρίσουμε
στη φύση για ν' ανακαλύψουμε τη δύναμή της;

Το να ξεχάσουμε τις σπατάλες και να βυθιστούμε μέσα στο ουσιώδες της ζωής, 
είναι ό,τι καλύτερο θα ευχόμασταν για τον εαυτό μας, αν μπορούσαμε να φτάσουμε στο επίπεδο  συλλογισμού του Θορώ περί της απλότητας του ανθρωπίνου βίου.
Δεν είναι τυχαίο που άνθρωποι οι οποίοι με κάποιο άσχημο τρόπο έφτασαν πολύ κοντά στον θάνατο, αρχίζουν να αλλάζουν εντελώς την καθημερινόητά τους,  αφαιρώντας τα περιττά πράγματα στο χώρο τους, αρκούμενοι στα απαραίτητα και ακολουθώντας λιτή διατροφή και απλή διαβίωση μέσω μιας προσωπικής ενδοσκόπησης. 

Κρατώντας την ουσία της ζωής, όλα γίνονται πιο εύκολα, πιο απλά, πιο ανθρώπινα. Δεν χρειαζόμαστε πολλά. Λίγα χρειαζόμαστε. Τότε μόνο θα κατανοήσουμε τον πλούτο γύρω μας, την πολύτιμη ομορφιά των δέντρων, των λουλουδιών, των πουλιών, του νερού, της πέτρας. Να χωθείς στον πυρήνα της πνευματικότητας, να ανιχνεύσεις το περιβάλλον σου και τον ίδιο τον εαυτό σου. "Να αναρροφήσεις όλον τον μυελό της ζωής".

Πετυχαίνοντας την πνευματική εξύψωση, όλα μπορείς να τα πετύχεις μετά.
Άλλωστε για να διαβάσεις ένα βιβλίο δεν είναι ανάγκη να περιστοιχίζεσαι από ακριβές πορσελάνες και ένα σωρό άχρηστα αντικείμενα. 

Η αγάπη για την ίδια τη ζωή σε κάνει ευτυχισμένο. Ο Θορώ είναι διαχρονικός!
Στο βιβλίο πρωταγωνιστούν οι ιδέες ευδαιμονίας, η λίμνη όπου πήγε να ζήσει,  η καλύβα που έφτιαξε, η χορτοφαγία, η μοναχικότητα,  η λιτότητα και η περισυλλογή.
Στην πορεία της πνευματικής αφύπνισης, δεν χρειάζεσαι γύρω σου άλλη συντροφιά, φτάνει να πιστέψεις ότι αποτελείς μέρος της φύσης. Τότε η απόλαυση της ερημιάς είναι το παν. Υπερβατική φιλοσοφία; 

"Η ζωή στο δάσος" του Θορώ, είναι από τα αγαπημένα μου βιβλία.

Κ.Μ