Εκεί που πριν έγραφε ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΓΥΜΝΑΣΙΟΝ ΑΙΓΙΑΛΟΥΣΗΣ, κάτι που έμοιαζε με φωτοστέφανο σε αγιογραφία, σήμερα σε χαιρετά πανικόβλητη η τούρκικη επιγραφή του άλλου ονόματος αυτού του δικού σου σχολείου που σε έμαθε να τιμάς την ελληνικότητά σου. Έχει υποστεί κι αυτό το πανέμορφο κτίριο της αλλοτινής σου εκπαίδευσης, που οι γονείς σου έκτισαν πέτρα πέτρα, τον τρόμο στο στόμα του θηρίου.

      Το περιεργάζεσαι σαν να ονειρεύεσαι και όπου νάναι θα ξυπνήσεις και θα είσαι στα θρανία του να μαθαίνεις τον Όμηρο. 

   Γυρνώντας από ένα τέτοιο ταξίδι, ένιωθα να έχω φορτωθεί ένα κοφίνι βαριά συναισθήματα που μου γέννησαν έναν κόσμο παραπάνω. Έναν κόσμο όπου βυθίζομαι με άλγος νοσταλγικό και ανατριχιαστικό.