ΣΑΝ ΑΚΤΗ

Θα 'θελα να μ' είχες σημαδέψει,
σαν ακτή νησιού...
Να γλιστρήσεις πάνω μου,
ένα πρωινό του ήλιου...
Το πρώτο σου βήμα ως ναυαγός,
στην ψυχή μου να το κάνεις...
Να ατενίζεις πέρα το μπλε,
με ανακούφιση άφατη,
που κατάφερες να βρεις
τον κόσμο μου, ένα ξημέρωμα,
ξεχνώντας τη θολή σκοτούρα
του πιθανού πνιγμού σου...
Θα 'θελα να με συναντήσεις,
κατακλυσμένη στο φως,
σαν αρχή μαγικού Ιούλη!...

Κατερίνα Μ.