Το ταξίδι για τη διαμόρφωση μιας κοριτσίστικης ύπαρξης, ενός μελλοντικού θηλυκού, ένα ταξίδι σύντομο σε όγκο σελίδων, αλλά μεγάλο σε βάθος συναισθημάτων και εικόνων, μας αφήνει μια ωραία αίσθηση με το τέλος του.

Δεν το είδα ως αυτοβιογραφικό, νομίζω ότι δεν σε ωθεί προς τα εκεί, αλλά μοιάζει να είναι η αυτοβιογραφία σχεδόν κάθε έφηβης μέχρι να θεωρηθεί ως "κόρη".

Στους  χώρους όπου συμβαίνουν οι αναδιπλώσεις των αλλαγών στη θηλυκότητα, περιμένεις, διαβάζοντας τις γραμμές της Μαρίας Φακίνου, μια έκπληξη, σαν να ζωντανεύει μια φωτογραφία και περνά από μπροστά σου η σκηνή ολοκάθαρη.

Μέσα από τον πυρήνα της συνήθους οικογένειας βγαίνει η αναζήτηση για τη διέξοδο προς την θηλυκή ταυτότητα, και μέσω μιας αφύπνισης, ερωτικής ίσως, η κόρη θα περάσει σε άλλη υπόσταση ψυχής. Δαμάζοντας την εφηβεία, όπου πίσω από τα απλά συνηθισμένα γεγονότα μιας τυπικής οικογένειας, το κορίτσι ψάχνει πώς να εκφράσει αυτά που πλημμυρίζουν μέσα του, η διέξοδος ποια είναι;

Κ.Μ