Κάποτε ήθελα να γίνω κριτικός κινηματογράφου για να περνώ τη ζωή μου μέσα στις αίθουσες των σινεμά, όπως έκανα παιδί στη γειτονιά όπου μεγάλωσα.

Μετά σκέφτηκα να γίνω κριτικός βιβλίου, για να διαβάζω όλη τη μέρα και τη νύχτα, ατέλειωτες σελίδες μυθιστορημάτων, όπως τότε στην εφηβεία.

Τελικά ούτε το ένα έγινα ούτε το άλλο. Ωστόσο παρακολουθώ πολλές ταινίες και διαβάζω συνέχεια βιβλία (ευτυχώς υπάρχει και το Ίντερνετ πια). Η απόλαυση γεννιέται ξανά κι έχει την ίδια γεύση με το τότε,  όταν έβλεπα τα καουμπόικα έργα και  ρουφούσα τον Βερν. 

Μόνο οι εποχές αλλάζουν και οι τρόποι στις διάφορες δραστηριότητές μας. 

Κατά τα άλλα οι ταινίες (αν και πολύ λιγότερες σήμερα) και τα βιβλία (ευτυχώς πολύ περισσότερα πια), μπορούν να προσφέρουν απίστευτη απόλαυση. Φτάνει να το θέλει κανείς. 

Κ.Μ