Πέμπτη 23 Απριλίου 2015










"H Eνοχή των αθώων" της Κατερίνας Μαυρομμάτη, 

αποδείχτηκε για μένα ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα, 
από τα καλύτερα της πρόσφατης λογοτεχνικής παραγωγής -πιστεύω... 

Το ολοκαύτωμα της Κρήτης μετά την εισβολή των Γερμανών στο νησί το 1941, ιδωμένο μέσα από τα μάτια ενός δεκάχρονου αγοριού και η πορεία της οικογένειάς του στο πέρασμα του χρόνου... Ναι, είναι ένα αριστουργηματικό μυθιστόρημα γραμμένο με ευαισθησία και τρυφερότητα, από την ξεχωριστή, συγκροτημένη, μαγική πένα της Κατερίνας Μαυρομμάτη. 

Με ύφος απαράμιλλο, απόλυτα ενταγμένο στο ιστορικό πλαίσιο, στο οποίο αναφέρεται, καθηλώνει και συγκινεί και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη. 

Παράλληλα, η ορφάνια, η πείνα, τα δεινά και οι συμφορές του πολέμου, προσδίδουν μια ανθρωποκεντρική διάσταση στο έργο.  Με γνώμονα πάντα τις ακατάλυτες ηθικές αξίες, θίγονται διαχρονικά θέματα όπως η μητρική και η αδερφική αγάπη,
η κρητική περηφάνεια, η φιλοπατρία, ο φόβος κι ο εκφοβισμός, ο ξενιτεμός, αλλά κι ο έρωτας και το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής. 



Πάνω και πέρα από όλα, πιστεύω πως το βαθύτερο νόημα του βιβλίου

επικεντρώνεται σε μία και μόνο φράση (σελ. 74)

''...η αγάπη μπορεί να αναστήσει έναν ανάπηρο κόσμο.''

Γιούλη Παπακωστούλη,   φιλόλογος.