Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2013




Το ποίημά μου Η ΑΓΑΠΗ, το απήγγειλε την περασμένη Κυριακή,

η λατρεμένη μας Γωγώ Ατζολετάκη, στην εκπομπή της

"Αχ τι καλά που είναι εδώ!" στον Άλφα 9. 89





Η αγάπη σε κρατεί από την άκρη του πανωφοριού,
αυτού που' βαλες για τις παγωμένες ώρες...
Σαν άνθος γέρνει πάνω σου με τρυφεράδα.
Ανοίγει κάνοντας επίδειξη της ομορφιάς.
Δεν κλείνει σαν πανσέληνος.
Σε προκαλεί αθώα στην αναρχία σου.
Γίνεται μελωδία που τη φέρνουν τα νέφη,
σταγόνα από δάκρυ που το νόμισες ψιχάλα.
Ρυθμός της νύχτας, πρόθυμα που τον χορεύεις.
Την αγάπη την ψάχνεις σαν ετυμολογία,
διαρρηγνύοντας όρια και θεσμούς.
Μετράς ανόθευτα, έξω από στρατηγικές,
δρας σαν απωθητικό του μιζεριάσματος.
Γεύεσαι τα μετάξια της, νιώθεις τους κόκκους της.
Σου τάζει τα ανείπωτα και τα μυστηριώδη.
Όλη η σιωπή ξεχύνεται σ' ένα βλέμμα,
πίνακας του Μονέ ή στίχος του Νερούδα.
Ένας είναι ο τρόπος για να συναντηθείς μαζί της.
Απλός, όπως η έναστρη νύχτα.
Αν θες να βρεθείς με την αγάπη,
μόνο τούτο πάσκισε, άνθρωπε πρόσκαιρε.
Ν' αγαπήσεις φλογερά!..
Κόντρα σ' αυτό που συνήθισες να καταπνίγεις.
Και ξέρεις για ποια αγάπη μιλώ!..
Αυτή που κάνει την καρδιά σου μεγάλη,
τόσο ευρύχωρη, ώστε να βρίσκουν θέση
όλα τα δράματα της χρονιάς.
Το κοριτσάκι του δρόμου με τα πλαστικά βραχιολάκια,
που σου τα φέρνει στη μούρη ξαφνικά.
Η γυναίκα που πεθαίνει από το κρύο,
με κεριά και κόλπα διάφορα που ξεγελούν.
Να χωράει μέσα στην τεράστια καρδιά σου
ο κόσμος που τρώει ό,τι στα συσσίτια διανέμεται.
Μην ξεχάσεις κι εκείνη την αλλοδαπή, από κάπου,
που της έταξε ένα κομμάτι ουρανό η Ελλάδα μας.
Να βάλεις μέσα και τ' αδέσποτα του πεζοδρομίου,
και τα πουλιά των γυμνών δέντρων του Δεκέμβρη.
Όλα να τα μπάσεις, να χωρέσουν στην καρδιά σου.
Να θηλάζουν αγάπη...
Γιατί είναι Χριστούγεννα βλέπεις!...

Κατερίνα Μαυρομμάτη.