Κυριακή 14 Μαρτίου 2021

"To δέντρο της υπακοής"

 Πού υπακούει το πρώτο μυθιστόρημα της Βασιλικής Πέτσα, “Το δέντρο της υπακοής”, ένα κείμενο φιλόδοξο, πρωτότυπο, με μπόλικα στοιχεία λυρισμού; Ποια είναι η ιστορία και τι κρύβεται πίσω από τα γεγονότα, μύθοι και αλήθειες από τη Δύση ως την Ανατολή, διαμέσου ποταμών και ωκεανών, καθώς ο κόσμος ονειρεύεται μια ουτοπία, ένα καινούριο κάτι που όλο διαφεύγει;

Καλογραμμένο με παράξενο φτερό, βουτηγμένο σε ποιοτικό μελάνι,  ένα βιβλίο ξέχειλο από θρησκευτικότητα και προσδοκία για την θεϊκή επέμβαση, την επιμονή στο θαύμα της χριστιανικής πίστης και την εμφάνισης της Παναγίας. 


Αυτό που  κάνει τόσο ελκυστικό το βιβλίο είναι η πλούσια ποιητική γλώσσα, οι έντονες περιγραφές με άπιαστη αισθητική, οι απρόσμενες εξελίξεις που με αριστοτεχνικά ευρήματα παρουσιάζονται στον αναγνώστη.


Ανάμεσα στους ήρωες των διαφορετικών ιστοριών πρωταγωνιστεί η θάλασσα, η λίμνη, το χιόνι,  αφού η αναζήτηση της ουτοπίας θα γίνει διαμέσου τους. 

Η Λιουμπόφ Ορλόβα, σταρ της εποχής, δάνεισε το όνομά της σε κρουαζερόπλοιο, το οποίο χάθηκε και αγνοείται από το 1914. Η ιστορία ξεκινά από την Ιρλανδία και φτάνει ως το Αραράτ, με πάντα επίκεντρο την ανθρώπινη τάση για να βρεθεί κάτι το αμφίβολα υπαρκτό. 


Ο αναγνώστης δεν γνωρίζει ακριβώς πού βρίσκονται οι αληθινές ιστορίες και πού οι μυθοπλασίες, το ίντερνετ θα χρειαστεί να βοηθήσει προς την κατεύθυνση αυτή.  Η Οκτωβριανή Επανάσταση έχει ένα κομμάτι αρκετά αλληγορικό, μέσω του παρελθόντος με την κατάρρευση του σοσιαλισμού, για την εξέλιξη της ιστορίας. 


Χειμαρρώδες βιβλίο, με περίεργη δομή “Το δέντρο της υπακοής”, τίτλος παρμένος από τα ημερολόγια της αδερφής Λουσία (όπως δήλωσε η ίδια η συγγραφέας σε συνέντευξή της), η φράση είναι:  “ οι πράξεις μου είναι καρποί του δέντρου της υπακοής”, ένα βιβλίο με αφήγηση τολμηρή, με προσωπικό ιδίωμα, για απαιτητικούς αναγνώστες. “Το δέντρο της υπακοής: σαν να χτυπούσα τον κορμό με το τσεκούρι μου, μια και καλή να το συντρίψω, αθώος και αγνός να ξαναβγώ...” Τι δύναμη, τι σθένος, τι πίστη! Πάνω από τα ανθρώπινα μέτρα, πέρα από τα κοινά συναισθήματα. Αίσθηση ουτοπίας μέσα σε όλες τις ιστορίες του βιβλίου, ιστορίες που κοιτάς να δεις πώς διαπλέκονται, ποια κοινή ιδεολογία τις συνδέει, πού θα οδηγήσει η ανάγνωση ξεκινώντας από την εξαφάνιση ενός πλοίου, ποια η σχέση του χθες με το σήμερα, της θρησκευτικής με την πολιτική ουτοπία. 


Η γη της Επαγγελίας είναι πάντα μια αυταπάτη χωρίς διέξοδο; Πώς συνδέονται οι τραγωδίες του κόσμου και τα ανολοκλήρωτα όνειρα με τις κοσμοϊστορικές εξελίξεις; Η υπαινικτικότητα έχει κάνει καλή δουλειά στις σελίδες του “δέντρου της υπακοής”, από τις εκδόσεις ΠΟΛΙΣ.