Αν δεν έχεις διαβάσει σχετικές περιλήψεις ή κριτικές για το βιβλίο, αν δεν έχεις δει την ταινία, τότε δεν καταλαβαίνεις πού θα οδηγηθεί αυτή η παρέα των παιδιών εκείνου του ατμοσφαιρικού ιδρύματος της Αγγλικής επαρχίας κάπου στα μέσα της δεκαετίας του εβδομήντα.
Εκείνο που θα είχα να πρωτοπώ για το μυθιστόρημα, αλλά και για την ταινία, είναι ότι εγώ το είδα περισσότερο σαν μια ιστορία αγάπης παρά σαν κείμενο επιστημονικής φαντασίας.
Επειδή ανήκω στους αναγνώστες εκείνους που τους αρέσει να διαβάζουν όχι μόνο κριτικές, αλλά και σύντομα αποσπάσματα από τα βιβλία που πρόκειται να αγοράσουν, ήξερα ποια θα ήταν η ανατριχιαστική μοίρα εκείνων των παιδιών, που ως ξεχωριστοί τρόφιμοι ενός αποστειρωμένου σχολείου, του αυστηρού Hailsham House, περιβεβλημένου με τις σκιές των κηδεμόνων οι οποίοι περιπλανώντας τους μαθητές τους, θα τους κρατήσουν μακριά από τον αληθινό κόσμο με σκοπό μια μέρα να δωρίσουν ζωτικά τους όργανα, να γίνουν δωρητές.
Μπερδεμένα παιδιά, χωρίς την κατανόηση του φυσιολογικού τρόπου ζωής, απομονωμένοι από τα πάντα και κυρίως από την σκληρή αλήθεια, τι θα έχουν χάσει παραμένοντας στο σκοτάδι;
Τα αποσπάσματα που διάλεξα δεν θα είναι εκτενή, αλλά ιδιαίτερα, τέτοια που να καταδεικνύουν τον αμοραλιστικό κόσμο της συγκλονιστικής δυστοπίας του Ισιγκούρο.
Γιατί στην παιδική ηλικία κάποια βιώματα σε προειδοποιούν για την πραγματικότητα.
“You' ve been told about it. You' re students. You' re… special. So keeping yourselves well, keeping yourselves very healthy inside, that' s much more important for each of you than it is for me."
H ιδέα ότι αυτά τα παιδιά ήταν κάτι το ξεχωριστό, είχε σφηνωθεί στο μυαλό τους με τέτοιο τρόπο ώστε να μην ρωτάνε ποτέ γιατί ήσαν ιδιαίτεροι και βέβαια να μένουν μακριά από κάθε σκέψη ότι κάποια στιγμή στο μέλλον τους περίμεναν οι δωρεές. Το μόνο που τους περνούσε από το νου ότι διέφεραν από τους άλλους ήταν ότι οι άνθρωποι εκεί έξω μπορούσαν να αποκτήσουν μωρά μέσω του σεξ. Δεν ήξεραν σχεδόν τίποτα για τον κόσμο που ζούσε εκτός του ιδρύματος, αλλά ένιωθαν ότι δεν χρειαζόταν και να ανακαλύψουν πολλά, αρκούσε να υποταχθούν στην προδιαγεγραμμένη πορεία που τους είχε οριστεί ως κλώνοι δωρητές.
Ακόμα κι όταν εγκατέλειπαν το ίδρυμα, διατηρούσαν τις ιδέες που τους είχαν επιμελώς καλλιεργηθεί εκεί μέσα."You' ve still got this idea. Us Hailsham lot, we have to stay together, a tight little bunch, must never make any new friends.”
Μεγαλώνοντας, γύρω στα δεκάξι, έπρεπε να εγκαταλείψουν το ίδρυμα για να φτάσουν στις Αγροικίες όπου τους έτρωγε η πιθανότητα να συναντηθούν με κάποιον άνθρωπο από τον οποίο να είχαν προέλθει, καθώς υπήρχε η εκδοχή καθένας να είχε αντιγραφεί από έναν κανονικό άνθρωπο, άρα θα πρέπει να υπήρχε κάπου εκεί έξω το πρωτότυπο του καθενός.
"There were some who thought it stupid to be concerned about possibles at all. Our models were an irrelevance, a technical necessity for bringing us into the world, nothing more than that. It was up to each of us to make of our lives what we could".
“We all know it. We' re modelled from trash. Junkies, prostitutes, winos, tramps. Convicts, maybe, just so long as they aren' t psychos. That' s what we come from. We all know it, so why don' t we say it?
Αλλά πώς χειρίζονται το θέμα των χειρουργείων, τις επιπλοκές και το τέλος; Γνωρίζοντας ότι ποτέ δεν θα γεράσουν, δεν θα έχουν δική τους οικογένεια, θα πεθάνουν μετά την τέταρτη δωρεά, πώς το αντιμετωπίζουν όλο αυτό;
"And sooner or later a donor doesn' t make it, even though, say, it' s only the second donation and no one anticipated complications. When a donor completes like that, out of the blue, it doesn' t make much difference what the nurses say to you afterwards, and neither does that letter saying how they' re sure you did all you could and to keep up the good work. For a while at least, you' re demoralised. Some of us learn pretty quick how to deal with it.
Θεωρώντας ότι ως ξεχωριστοί άνθρωποι, έχουν έναν σκοπό, να σώσουν τη ζωή άλλων ανθρώπων, υπάρχει ή όχι παγίδα;
"I was pretty much ready when I became a donor. It felt right. After all, it' s what we' re supposed o be doing, isn' t it?”
Τελικά, ποιος ή ποιοι από τους τρεις ήρωες του βιβλίου θα μάθουν την αλήθεια; Η Ruth, ο Tommy ή η Kath; Και ποια θα είναι η αντίδραση;
Στα Ελληνικά κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη και πρόσφατα από τον Ψυχογιό.
“You' ve been told about it. You' re students. You' re… special. So keeping yourselves well, keeping yourselves very healthy inside, that' s much more important for each of you than it is for me."
H ιδέα ότι αυτά τα παιδιά ήταν κάτι το ξεχωριστό, είχε σφηνωθεί στο μυαλό τους με τέτοιο τρόπο ώστε να μην ρωτάνε ποτέ γιατί ήσαν ιδιαίτεροι και βέβαια να μένουν μακριά από κάθε σκέψη ότι κάποια στιγμή στο μέλλον τους περίμεναν οι δωρεές. Το μόνο που τους περνούσε από το νου ότι διέφεραν από τους άλλους ήταν ότι οι άνθρωποι εκεί έξω μπορούσαν να αποκτήσουν μωρά μέσω του σεξ. Δεν ήξεραν σχεδόν τίποτα για τον κόσμο που ζούσε εκτός του ιδρύματος, αλλά ένιωθαν ότι δεν χρειαζόταν και να ανακαλύψουν πολλά, αρκούσε να υποταχθούν στην προδιαγεγραμμένη πορεία που τους είχε οριστεί ως κλώνοι δωρητές.
Ακόμα κι όταν εγκατέλειπαν το ίδρυμα, διατηρούσαν τις ιδέες που τους είχαν επιμελώς καλλιεργηθεί εκεί μέσα."You' ve still got this idea. Us Hailsham lot, we have to stay together, a tight little bunch, must never make any new friends.”
Μεγαλώνοντας, γύρω στα δεκάξι, έπρεπε να εγκαταλείψουν το ίδρυμα για να φτάσουν στις Αγροικίες όπου τους έτρωγε η πιθανότητα να συναντηθούν με κάποιον άνθρωπο από τον οποίο να είχαν προέλθει, καθώς υπήρχε η εκδοχή καθένας να είχε αντιγραφεί από έναν κανονικό άνθρωπο, άρα θα πρέπει να υπήρχε κάπου εκεί έξω το πρωτότυπο του καθενός.
"There were some who thought it stupid to be concerned about possibles at all. Our models were an irrelevance, a technical necessity for bringing us into the world, nothing more than that. It was up to each of us to make of our lives what we could".
“We all know it. We' re modelled from trash. Junkies, prostitutes, winos, tramps. Convicts, maybe, just so long as they aren' t psychos. That' s what we come from. We all know it, so why don' t we say it?
Αλλά πώς χειρίζονται το θέμα των χειρουργείων, τις επιπλοκές και το τέλος; Γνωρίζοντας ότι ποτέ δεν θα γεράσουν, δεν θα έχουν δική τους οικογένεια, θα πεθάνουν μετά την τέταρτη δωρεά, πώς το αντιμετωπίζουν όλο αυτό;
"And sooner or later a donor doesn' t make it, even though, say, it' s only the second donation and no one anticipated complications. When a donor completes like that, out of the blue, it doesn' t make much difference what the nurses say to you afterwards, and neither does that letter saying how they' re sure you did all you could and to keep up the good work. For a while at least, you' re demoralised. Some of us learn pretty quick how to deal with it.
Θεωρώντας ότι ως ξεχωριστοί άνθρωποι, έχουν έναν σκοπό, να σώσουν τη ζωή άλλων ανθρώπων, υπάρχει ή όχι παγίδα;
"I was pretty much ready when I became a donor. It felt right. After all, it' s what we' re supposed o be doing, isn' t it?”
Τελικά, ποιος ή ποιοι από τους τρεις ήρωες του βιβλίου θα μάθουν την αλήθεια; Η Ruth, ο Tommy ή η Kath; Και ποια θα είναι η αντίδραση;
Στα Ελληνικά κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη και πρόσφατα από τον Ψυχογιό.
Ο τίτλος " ΜΗ Μ' ΑΦΗΣΕΙΣ ΠΟΤΕ" αποτελεί μέρος στίχου ενός τραγουδιού που αναφέρεται στο βιβλίο.
Κ.Μ