Σου' χα ζωγραφίσει μια πάπια,
μα δεν ήταν πουθενά λίμνη.
Αντάξιά σου.

Τη μέρα που έφυγες,
τσάκισε δέκα κομμάτια.

Με φτηνές αντιγραφές σου ο έρωτας.
Ο πόλεμος σαϊτεύει κατά το δοκούν.


Αν πεθάνεις;.. ... Δεν απάντησες.
Η σιωπή είναι πάντα νεκρική.

Αέρας να΄ ταν ή δική σου μέθεξη;
Τι να κομίζεις απόψε;
Η πάπια έπεσε ηρωικά.
Δοκώ και καταδοκούμαι.
Πήρα τα κομμάτια μου
και τα κόλλησα.
Γίνομαι ξανά ολόκληρη.. Σημαδεμένη.
Σε ξεραμένη λίμνη. Γητεύω το γελοίον.
Χωρίς ανάσα.
Και μπαίνει πάλι ο Μάρτης μας... Κ.Μ

(παλιό μου ποίημα που το είχα πει "Αναβράζων χαμός")

Καλό μήνα!    1. 3. 2015