Σου' χα ζωγραφίσει μια πάπια,
μα δεν ήταν πουθενά λίμνη.
Αντάξιά σου.
Τη μέρα που έφυγες,
τσάκισε δέκα κομμάτια.
Με φτηνές αντιγραφές σου ο έρωτας.
Ο πόλεμος σαϊτεύει κατά το δοκούν.
Αν πεθάνεις;.. ... Δεν απάντησες.
Η σιωπή είναι πάντα νεκρική.
Αέρας να΄ ταν ή δική σου μέθεξη;
Τι να κομίζεις απόψε;
Η πάπια έπεσε ηρωικά.
Δοκώ και καταδοκούμαι.
Πήρα τα κομμάτια μου
και τα κόλλησα.
Γίνομαι ξανά ολόκληρη.. Σημαδεμένη.
Σε ξεραμένη λίμνη. Γητεύω το γελοίον.
Χωρίς ανάσα.
Και μπαίνει πάλι ο Μάρτης μας... Κ.Μ
(παλιό μου ποίημα που το είχα πει "Αναβράζων χαμός")
Καλό μήνα! 1. 3. 2015