Τετάρτη 30 Απριλίου 2014



                                                         HTAN MIA ΠΕΜΠΤΗ.




                                                    Η    ΚΛΩΣΤΗ     ΤΗΣ     ΑΓΑΠΗΣ




      Η μαμά της Νατάσας είχε περάσει από συναισθηματικές περιπέτειες, καθώς στο μυαλό της έμπαιναν ιδέες μήπως τελικά η μοίρα αφήνει κοινά θραύσματα σε γονείς και παιδιά, αφού τα γεγονότα σχεδόν την έπειθαν ότι η κόρη της θα ακολουθούσε μια ζωή για την οποία ήταν ταγμένη εκ των προτέρων, κάτι σαν αναπόφευκτη αποστολή. Η Νατάσα είχε δυο αποτυχημένες εγκυμοσύνες, πράγμα που υπαγόρευε μια κρυφή συνωμοσία. Βέβαια η μαμά της, η Μίνα, δεν έζησε ακριβώς την ίδια εμπειρία. Αλλά αυτό που την είχε οδηγήσει στο χωρισμό, φαίνεται ότι δεν μπορούσε ούτε και στην περίπτωση της κόρης της, να ορθώσει μια γέφυρα ζωής για να περάσει προς τα υπέρτατα πράγματα. 

    Ο Θοδωρής και η Νατάσα ερωτεύτηκαν με την πρώτη ματιά. Μια τύχη είναι κι αυτό. Να νιώσεις το πάθος για έναν άνθρωπο, που θα διαπερνά τη ζωή σου σαν ανατριχίλα κάθε που θα σε αγγίζει. Και ποτέ να μη θολώνει το γυαλί της αγάπης, κι ούτε να σβήνει ο φανός του έρωτα. 

    Γνωρίστηκαν στη σχολή, στο πολυτεχνείο, τελειόφοιτος εκείνος, πρωτοετής εκείνη. Η σταρένια της όψη και η ευγενική της μορφή, τον κέρδισαν αμέσως. Η Νατάσα μαγεύτηκε από το αριστοκρατικό παρουσιαστικό του, τη ζεστή φωνή του και το πυρετώδες βλέμμα του. Μετά από τέσσερα χρόνια, πάθος και τρυφεράδα δεν έλειψαν ποτέ, ο Θοδωρής έκανε πρόταση γάμου στη Νατάσα. Εκείνη, έβλεπε τη ζωή της να παίρνει μπρος μόνο μαζί του, ήταν το αεράκι που έκανε τα όνειρα της ν’ αρμενίζουν, δε γινόταν να ζητήσει κάτι καλύτερο. Όταν παντρεύτηκαν, σαν να πάρθηκε από μόνη της η απόφαση να ανέβουν το λόφο της ευτυχίας με συνέπεια. Η συνέπεια είναι το παν, αν θες να πετύχεις. 

     Μόνο που κάποια σύννεφα καθρεφτίζονται στον ουρανό μας, όταν τον βλέπουν αδίσταχτα γαλανό. Δυο φορές απέβαλε η Νατάσα. Και τις δυο έκλαιγε σαν παιδάκι. Τότε ήταν που η μητέρα της ένιωσε εκείνον τον παράξενο φόβο. Την έπνιξε κάτι γνώριμο, που δεν την άφηνε καθόλου σίγουρη για το επόμενο βήμα της κόρης της. Κάτι την τσιγκλούσε, κάτι την αδικούσε υπερβολικά. Η θλίψη και η απογοήτευση όμως σβήστηκαν σήμερα που η Νατάσα γέννησε το πρώτο της παιδί. Ένα αγοράκι πανέμορφο και γλυκό, που δε σ’ άφηνε να πάρεις τα μάτια σου από πάνω του.

   “Είδες μαμά, όλα πήγαν κατ’ ευχήν”, παρηγορούσε τη Μίνα η κόρη της, αντί για το αντίθετο. 

     Αλλά η Νατάσα δεν ήξερε, ότι υπήρχε κάτι άλλο, ένα μυστικό, ανάμεσα στη μητέρα της και στον πεθερό της. Γιατί ο Άγης, ο μπαμπάς του Θοδωρή ήταν κάποτε τρελά ερωτευμένος με τη Μίνα. Δέκα ολόκληρα χρόνια έζησαν μαζί, χωρίς ποτέ να πικράνει ο ένας τον άλλον. Την αληθινή αιτία του χωρισμού τους δεν την έμαθε κανείς.

     Ο Άγης, ένας νηφάλιος και ωραίος άντρας αγαπούσε μέχρι τρέλας το πανέμορφο μοντέλο, που είχαν εξώφυλλο όλα τα περιοδικά της εποχής, τη Μίνα. Και οι δυο είχαν όνειρο να κάνουν οικογένεια, αλλά φαίνεται ότι υπάρχουν κλειδωμένες πόρτες που παρεμποδίζουν την πρόσβαση στη χαρά. Η Μίνα δεν έμεινε έγκυος ποτέ. Όσες εξετάσεις έκαναν, δεν κατέληγαν σε κάποια πάθηση. Ώσπου στο Λονδίνο, ένας γενετιστής, αποφάνθηκε ότι κάτι δεν ταίριαζε στο ταιριαστό αυτό ζευγάρι. Και πήραν τη μεγάλη απόφαση να χωρίσουν.

     Έρχεται μια παράξενη στιγμή που η ζωή σε βάζει να σαλιώσεις το δάχτυλο και να γυρίσεις σελίδα, καταπνίγοντας κάθε άλλη επιταγή.

     “Είναι κρίμα να καταδικαστείς σε ένα είδος πρόστιμου που θα απειλεί την αρμονία της ζωής σου”, είπαν ο καθένας τους για τον άλλον, βάζοντας στην άκρη την στεναχώρια που τους έλουζε.

      “Σ’ αγαπώ υπερβολικά για να σου στερήσω ένα παιδί”, ειπώθηκε και χώρισαν μια βροχερή Πέμπτη, που τα βήματα τους πήραν την αντίθετη κατεύθυνση στο υγρό πεζοδρόμιο. 

          Μετά από χρόνια, ο Άγης παντρεύτηκε και απέκτησε από το γάμο του, το Θοδωρή και η Μίνα γέννησε μια κόρη, από το δικό της γάμο, τη Νατάσα. 
       “Καλά κάναμε τότε..”, σαν να έλεγαν μ’ ένα στόμα, τώρα στο μαιευτήριο, όταν το βλέμμα τους καρφώθηκε πάνω στο εγγονάκι τους.

       Τα πρόσωπά τους είχαν μια ωραία λάμψη, την ώρα που κοιτούσαν μέσα στο θάλαμο νεογνών, να έχουν κολλήσει στο τζάμι, μαντεύοντας τις ανάσες του νεογέννητου αγοριού, του δικού τους εγγονού. 

     
Η ζωή θέλησε να τους δέσει ξανά με μια μοναδική κόκκινη κλωστή αγάπης. Του αίματος κλωστή.




Κατερίνα Μαυρομμάτη. 1. 5. 2014