Δεν ξέρω γιατί το είχα τόσον καιρό αδιάβαστο, ενώ και μόνο ο τίτλος με είχε αμέσως ενθουσιάσει περίεργα. 

"Η κλέφτρα των βιβλίων" του Αυστραλού Μάρκους Ζούσακ είναι ένα βιβλίο για την αδικία, για τον ρατσισμό, για την Ιστορία την ίδια. Ένα βιβλίο που έχει κυκλοφορήσει σε 40 χώρες. Ένα βιβλίο που έχει γίνει ταινία. Ένα βιβλίο για τα βιβλία!

Δύσκολο, σκληρό, με την παρουσία του ίδιου του Χάρου να αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο στιγμές από την άχαρη δουλειά του κατά την περίοδο του ναζισμού στην Γερμανία. 

Η Λίζελ βρίσκει πως ο λόγος που κλέβει βιβλία είναι πολύ σοβαρός, πρόκειται για θέμα ζωής και θανάτου, πρέπει να σώσει τον Μαξ, τον νεαρό Εβραίο που κρύβουν στο υπόγειο του σπιτιού τους. Η δύναμη των λέξεων, το θαύμα των σελίδων είναι σωτήριο φάρμακο κατά του θανάτου. 

Αποσπάσματα:

Το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να σιγουρευτούν πως έλεγες με τον σωστότερο τρόπο το “χάιλ Χίτλερ”. Ύστερα σε μάθαιναν να βαδίζεις με στητό κορμί, να τυλίγεις περιβραχιόνια και να ράβεις ρούχα.

Γιατί δε θα έπρεπε να θέλεις να μοιάζεις με τους μαύρους ή με τους Εβραίους ή με οποιονδήποτε άλλον δεν είναι… δεν είναι σαν κι εμάς.

Όπως αντιλαμβάνεστε, ο κόσμος μπορεί να σας πει πως η ναζιστική Γερμανία στηριζόταν κατά βάση στον αντισημιτισμό, σ΄έναν υπερβολικά ένθερμο ηγέτη και σ’ ένα έθνος μισαλλόδοξων που τρέφονταν με μίσος, αλλά όλα αυτά μπορεί και να μην είχαν οδηγήσει κάπου αν οι Γερμανοί δεν έλκονταν από μια συγκεκριμένη δραστηριότητα: Το να καίνε.

Οι περισσότεροι Εβραίοι πίστευαν, όπως κι αυτός, πως τέτοιο μίσος δε θα μπορούσε να κρατήσει για πολύ. Ήταν μια συνειδητή απόφαση, λοιπόν, να μην ακολουθήσει τον Χίτλερ. Από πολλές απόψεις όμως, ήταν μια καταστροφική απόφαση.

Να ζήσει. Η ζωή είναι για να τη ζεις. Το τίμημα γι’ αυτό ήταν ενοχή και ντροπή.

Και ύστερα η ριξιά έφερε την έβδομη πλευρά του ζαριού. Δυο μέρες αφότου η Γερμανία εισέβαλε στη Ρωσία.  Τρεις μέρες πριν η Βρετανία και οι Σοβιετικοί μπουν στον πόλεμο. 

Εφτά. Ρίχνεις το ζάρι και, καθώς το βλέπεις να κυλάει, συνειδητοποιείς απόλυτα πως δεν είναι ένα κανονικό ζάρι. Ισχυρίζεσαι πως είναι προϊόν κακοτυχίας, αλλά το ήξερες από την αρχή ότι θα ερχόταν. Εσύ το έφερες μέσα στο δωμάτιο. Το τραπέζι μπορούσε να το μυρίσει στην ανάσα σου. Ο Εβραίος προεξείχε από την τσέπη σου από την αρχή. 

Και ύστερα. Υπάρχει ο θάνατος. Που βρίσκει το δρόμο του μέσα απ’ όλα αυτά. Εξωτερικά: Μοιάζει ήρεμος, αδίσταχτος. Εσωτερικά: Νιώθει πανικόβλητος, αποδιοργανωμένος, αποκαμωμένος. 

Η Λίζελ έβαλε τον “Κομιστή του ονείρου” κάτω από τη ζακέτα της και άρχισε το διάβασμά του  μόλις μπήκε στο σπίτι. Στην ξύλινη καρέκλα, πλάι στο κρεβάτι της, άνοιξε το βιβλίο και ψιθύρισε: “Είναι καινούριο βιβλίο Μαξ. Και είναι μόνο για σένα”.  Άρχισε να του διαβάζει. “Κεφάλαιο ένα: Ήταν πολύ βολικό που ολόκληρη η πόλη κοιμόταν όταν γεννήθηκε ο κομιστής του ονείρου”.

Τολμηρή και κεφάτη, μια τριλογία ευτυχίας θα συνέχιζε να κάνει αισθητή την παρουσία της σ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού κι ακόμα και μέσα στο φθινόπωρο.  Και ύστερα όλα αυτά θα τέλειωναν απότομα, γιατί τη θέση της λαμπρότητας θα έπαιρναν οι δοκιμασίες που ήταν ήδη καθ’ οδόν. Έρχονταν δύσκολοι καιροί. Ο ένας πίσω από τον άλλον. Σαν σε παρέλαση. 

ΥΠΗΡΧΕ κάποτε, ένας παράξενος, μικροκαμωμένος άνθρωπος. Πήρε τρεις σημαντικές αποφάσεις για τη ζωή του:

  . Θα έκανε τη χωρίστρα του ανάποδα απ’ ό,τι όλοι οι άλλοι.

  . Θα άφηνε ένα μικρό, παράξενο μουστάκι. 

  . Μια μέρα θα κυρίευε όλον τον κόσμο. 

K.M