Η  ΑΠΟΥΣΙΑ  ΣΟΥ

  Πώς να τα βάλεις με αυτή την απουσία σαν να μην είναι νίκη του θανάτου και σαν να μην το ξέρεις καλά πως ο γλυκός εναγκαλισμός δεν θα υπάρξει πια παρά πάνω σε χαρτιά τυπωμένα και σε οθόνες ηλεκτρονικές;..

 Πώς να ξανανθίσει ο κήπος σου μαμά μου όταν έχει καθίσει η άγρια σιωπή παντού, μια θανατερή σιωπή που τα ξέρανε όλα;.. 

Ο σπαραγμός μου δεν φτάνει για να νοθεύσω το μοιραίο, να μειώσω την απολυτότητα  της χαμένης παρουσίας σου, να διαγράψω το φευγιό σου. Το φευγιό σου που συνέβη μεσούντος του Μάη του ολάνθιστου, με το λουλουδένιο στεφάνι πάνω στην πόρτα σου και με μυρωδιές ταλαντούχες σαν την ψυχή σου.


Μανούλα μου,  σ'  ευχαριστώ που με δίδαξες την αγάπη για τα λουλούδια, την αγάπη για όλα και για όλους. Μανούλα μου, ο Μάης θα είναι πάντα ολάνθιστος για σένα!