Όταν η ιατρική διάγνωση και πρόβλεψη δεν είναι καθόλου ενθαρρυντική για σένα, όταν σου ανακοινώνουν ότι η ζωή σου κοντεύει στο τέλος της, κι όταν εσύ τους διαψεύδεις γιατί το κέφι σου για επιβίωση στοιβάζει τις δεκαετίες και τελικά ο γιατρός σου πεθαίνει πριν από σένα.
"Στα συγκαλά μου είμαι! Θέλω να ταξιδέψω!"
"Μα θα πεθάνεις! Θα πεθάνεις σύντομα!"
Η τρομαχτική διάγνωση του κυρίου Λίντχολμ γυρόφερε από πάνω τους σαν αρπαχτικό.
Έχω κι εγώ να διηγηθώ μια παρόμοια ιστορία. Στο Παρίσι όταν έκανα Γλωσσολογία, είχα γνωρίσει έναν οροθετικό νεαρό που ο γιατρός του τού έδινε μερικούς μήνες ζωής. Του είχε πει μάλιστα ότι θα έπρεπε να παραιτηθεί από τη δουλειά του καθώς υπήρχε μεγάλος κίνδυνος για να μεταδώσει τον ιό. (ήταν το 1980). Σ' ένα πάρτυ, όταν ήπιε δυο ποτηράκια μου δήλωσε: "Ξέρεις, εγώ δεν θα πεθάνω από το SIDA" ( έτσι λέγεται το AIDS στα γαλλικά λόγω διαφορετικής θέσης του επιθέτου). "Οι παππούδες μου όλοι πέρασαν τα εκατό, έχω καλό γονίδιο και λατρεύω τη ζωή. Δεν επιτρέπω στον θάνατο να με αγγίξει. Τον σιχαίνομαι". Πραγματικά είναι ακόμα εν ζωή ο άνθρωπος, έχει κάνει οικογένεια και εξακολουθεί να εργάζεται και να απολαμβάνει την καθημερινότητά του.
Για να επανέλθουμε στο θέμα του βιβλίου "Πυρετός την αυγή", που πρόκειται για την αληθινή ιστορία των γονιών του συγγραφέα, ο 25χρονος Μίκλος μόλις μαθαίνει ότι του απομένουν λίγοι μήνες ζωής, κι ενώ βρίσκεται σε άθλια κατάσταση, με πνευμονία που του άφησαν οι συνθήκες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αποφασίζει να παντρευτεί! Να ψάξει για σύζυγο, να γράψει επιστολές (μιλάμε για το 1945) για να βρει την κατάλληλη που να του ταιριάζει στο χαρακτήρα και στις ιδέες. Επιλέγει κοπέλες που επέζησαν του Ολοκαυτώματος και οι οποίες είναι από την πατρίδα του.
Ξάπλωσε στο κρεβάτι, ακούμπησε τη φωτογραφία της Λίλι στο στήθος του και ορκίστηκε ότι θα έμενε ζωντανός.
Πρόκειται για μια τρυφερή και συγκινητική ιστορία για το τέλος του πολέμου και για τα όσα άφησε στο πέρασμά του, όταν οι άνθρωποι δεν είχαν ένα μέλλον και δεν έβλεπαν κανέναν δρόμο ανοιχτό για να περπατήσουν και να ονειρευτούν. Το παρελθόν τους είχε εξανεμισθεί και ένα καινούριο μέλλον κλήθηκαν να δημιουργήσουν από μόνοι τους.
Το βιβλίο είναι ένας ύμνος στη απόφαση για ζωή, στο πείσμα για επανεκκίνηση, στην επιμονή να ξανανιώσεις άνθρωπος. Ένας ύμνος στην ανόθευτη αγάπη που μπορεί να νικήσει ακόμα και τον θάνατο. Ένας ύμνος στην ειρήνη που αναδύεται μέσα από τους σκοτωμούς.
Και στο παιχνιδάδικο, αδελφούλη μου,
μην του αγοράσεις στρατιωτάκια.
δώσ' του ξύλινα τουβλάκια για να παίζει,
για να μάθει να χτίζει, όχι να σκοτώνει.
Ο συγγραφέας αγνοούσε την ιστορία των γονιών του μέχρι που η μητέρα του τού έδωσε το πακέτο με τις επιστολές της εποχής εκείνης. Τότε που οι άνθρωποι ερωτεύονταν μέσα από τα γράμματα που αντάλλασσαν.
Δυο στοίβες γράμματα δεμένα με μεταξωτές κορδέλες, μια γαλάζια και μια μπορντό.
Ο πατέρας σου με μάγεψε με τα γράμματά του.
Ο "Πυρετός την αυγή" είναι η ιστορία ενός επιζώντος του πολέμου, αλλά θα μπορούσε να είναι σήμερα η ιστορία ενός επιζώντος κάποιου εφιάλτη, όπως μιας ύπουλης ασθένειας ή ενός τρομακτικού δυστυχήματος.
Σύμφωνα με την πρόβλεψη του γιατρού, ο Μίκλος θα πέθαινε το 1946, αλλά έζησε ως το 1998.
Το βιβλίο του Πίτερ Γκάρντος μεταφράστηκε σε 14 γλώσσες και γυρίστηκε σε κινηματογραφική ταινία με σκηνοθέτη τον ίδιο τον συγγραφέα.
Κ.Μ