Σάββατο 4 Αυγούστου 2012

Συνέντευξη στον Ταχυδρόμο

Κατερίνα Μαυρομμάτη «Από όνειρο σε όνειρο … γιατί τα όνειρα πρέπει να τα κυνηγάμε για να … ζωντανέψουν ...» (Απόσπασμα από τον Ταχυδρόμο της Πάφου)

Της Κικής Περικλέους

Πολλοί λένε ότι δεν βρίσκουν χρόνο για να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους, και ότι η ζωή είναι πολύ μικρή. Εγώ θα έλεγα ότι η ζωή είναι μεγάλη γιατί αποτελείται από ατέλειωτες στιγμές. Κάθε μέρα μπορείς να έχεις δεκάδες μικρά μικρά όνειρα. Αν κυνηγήσεις και αυτά τα μικρούτσικα όνειρα της ημέρας σίγουρα θα μπορείς να βγεις και στο κυνήγι του μεγάλου ονείρου … Η ίδια δεν οικειοποιείται το τίτλο της συγγραφέως με ένα βιβλίο. Οι αναγνώστες της ωστόσο της έχουν αποστείλει πολλά ενθαρρυντικά μηνύματα. Κάποιοι μάλιστα διαβάζοντας το βιβλίο της … βούρκωσαν. Η Κατερίνα Μαυρομμάτη δήλωσε πως αυτή είναι η τέχνη, είναι αυτό που θα σε κάνει τελειώνοντας ένα βιβλίο να νιώσεις ότι κάτι έχει αλλάξει μέσα σου και ότι δεν είσαι ο ίδιος.

«Από όνειρο σε όνειρο» είναι το πρώτο σας βιβλίο μιλήστε μας λίγο για αυτό.
Είναι το πρώτο βιβλίο που εκδόθηκε αλλά δεν είναι το πρώτο γραπτό. Γράφω εδώ και πολλά χρόνια απλά δεν βρήκα το χρόνο να κάτσω να ασχοληθώ με τις εκδόσεις. Το βιβλίο βασίζεται σε πραγματική ιστορία και κάθε γραμμή καθώς και όλα τα γεγονότα είναι πέρα για πέρα αληθινά αλλά δεν ανήκει η ιστορία στο ίδιο άτομο, ίσως δεν θα μπορούσε να το αντέξει κάποιος όλο αυτό. Είναι δύο διαφορετικά άτομα τα οποία ενσαρκώνει η Σοφία.

Η λογοτεχνία περνά κρίση;
Αν και τώρα η λογοτεχνία περνά τα δύσκολα της, χωρίς αυτό να οφείλεται οπωσδήποτε στην οικονομική κρίση εκτιμώ πως ο κόσμος στρέφεται σε πιο ανέξοδες λύσεις όπως ο δανεισμός βιβλίου ή η αγορά ηλεκτρονικού βιβλίου που συμφέρει πάρα πολύ. Οι βιβλιοφάγοι δεν σταμάτησαν ποτέ να « τρώνε σελίδες» όπως οι καλοφαγάδες δεν σταμάτησαν να τρώνε τα μεζεδάκια τους, οι καπνιστές να καπνίζουν το τσιγάρο τους, οι νεαρές να αγοράζουν τα λούσα τους … Θέλω να πιστεύω ότι οι γενιές που έρχονται θα αγαπούν το διάβασμα, με όποιο τρόπο κι αν είναι,αν όχι έντυπο έστω ηλεκτρονικό. Μια φορά θυμάμαι κλάπηκαν από την βιβλιοθήκη του σχολείου κάποια λογοτεχνικά βιβλία. Ο λυκειάρχης στην συνεδρίαση των καθηγητών με πολύ χαμόγελο ανέφερε ότι αν σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που κλέβουν βιβλία για να τα διαβάσουν, είτε πρόκειται για καθηγητές είτε για μαθητές , αυτό είναι θετικό. Έτσι το περιστατικό προσπεράστηκε χωρίς να γίνει διερεύνηση της κλοπής...

Στην εργασία από μικρή ηλικία πόσο σας βοήθησε στη πορεία σας;
Σίγουρα … είναι οι εμπειρίες είναι ο δρόμος προς την ωριμότητα, προς την αυτογνωσία, αλλά πέρα από την εργασία το γράψιμο είναι κάτι που σε κάνει να βυθίζεσαι μέσα στον εαυτό σου, να βγεις βόλτα μέσα στη ψυχή σου, να σεργιανίσεις σε όλα τα σοκάκια και σ όλες τις γειτονιές της ψυχής σου. Η ψυχή μας μοιάζει με ένα κήπο. Όλοι περνάμε απ’ αυτό το κήπο αλλά πολλοί λίγοι σκύβουν να μυρίσουν τα λουλούδια του, πολλοί δεν τα βλέπουν καν … Δεν είναι τόσο εύκολο να βρεις το δρόμο προς την αυτογνωσία. Είναι μια θάλασσα που για να την ταξιδέψεις χρειάζεται να βρεις την πυξίδα σου … και αν δεν ξέρεις να την διαβάζεις αυτή την πυξίδα τότε σου είναι άχρηστη. Δεν θα βγεις εκεί … που θέλεις να πας.